Glasindustrie (2)

Men kan onder andere: 1. natriumoxide door kaliumoxide vervangen. Aldus verkrijgt men optisch glas en Boheems glas. De glans is mooier, het glas is helderder en de thermische eigenschappen zijn beter dan die van gewoon glas; 2. kalk door loodoxyde vervangen.

 Zo verkrijgt men kristal met fraaie glans, dat zich goed tot slijpen en polijsten leent. Soms gebruikt men ook bariumoxyde in plaats van loodoxyde; 3. silica door booranhydride (B203) vervangen. Aldus verkrijgt men bij toevoeging van alumina (Al2O3) glas met zeer goede thermische eigenschappen. Zulk glas wordt vooral voor laboratoriumapparatuur gebruikt (jenaglas, pyrexglas); 4. calciumfluoride (CaF2) of oxyden van tin, arseen, antimoon e.a. toevoegen. Aldus verkrijgt men ondoorzichtig wit glas; 5. oxyden van elementen als ijzer, mangaan, kobalt, koper e.a. toevoegen; men verkrijgt dan gekleurd glas. Aan de meeste glassoorten voegt men in het algemeen alumina en magnesia toe teneinde het gevaar van ontglazing te verminderen. Indien het glas uitsluitend uit silica bestaat, spreekt men van kwartsglas.

Deze soort is zeer kostbaar, daar de smelttemperatuur veel hoger is (1500 graden celsius) en daar men, om alle luchtinsluitsels te vermijden, een zeer moeilijke nazuivering bij temperaturen van ongeveer 2000 graden celsius moet toepassen. De eigenschapen van gewoon glas kunnen als volgt worden samengevat: het is zeer hard, harder dan de meeste staalsoorten (van 5 tot 7 op de Mohs-schaal); het is een slechte warmtegeleider en een goede elektrische isolator; het is zeer bros; het is bestand tegen de inwerking van de meeste chemische stoffen, zelfs die van sterke zuren. Alkaliën werken langzaam in en maken het glas dof. Fluoriden daarentegen tasten glas snel aan; glas absorbeert ultravioloet licht tot een golflengte van ongeveer 5 micron. Licht met een golflengte beneden de 5 micron wordt nagenoeg volledig doorgelaten. Het vervaardigen van glas op industriële schaal gebeurt in drie stadia; het smelten der grondstoffen; het raffineren of louteren en het afkoelen. Tijdens het raffineren worden stoffen toegevoegd die onder de heersende temperatuur ontbinden en zuurstof vrijgeven.

De verontreinigingen verbranden door reactie met deze zuurstof. Het afkoelen heeft tot doel de glasmassa op een temperatuur van ongeveer 1100 graden celsius te brengen, daar die de geschiktste is om glasplaten of andere voorwerpen te vervaardigen. De oudste procédés waren discontinue. Men werkte in kroezen uit vuurvaste materialen. Het glas werd met de blaaspijp geblazen ofwel gegoten door de kroes in een eveneens vuurvaste vorm over te gieten. Een semi-continue procédé is het Bicheroux-procédé. Hier gebruikt men nog de kroes, maar het glas wordt tussen inwendig gekoelde walsen uitgegoten.

Dit artikel is verdeeld over verschillende paginas: 1   2   3